PROCETÍ vb. IV v. prociti. verb tranzitivproceti
procitésc v. tr. (vsl. pročĭtati, rus. -átĭ. V. citesc). Vechĭ. Azĭ iron. Citesc mereŭ din scoarță´n scoarță, repet. Spun lecțiunea. Fig. Iron. Mustru, cicălesc. – În est procetesc. verb tranzitivprocitesc
procetit | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | procetit | procetitul | procetită | procetita |
plural | procetiți | procetiții | procetite | procetitele | |
genitiv-dativ | singular | procetit | procetitului | procetite | procetitei |
plural | procetiți | procetiților | procetite | procetitelor |