PROBITÁTE s.f. Cinste; integritate, onestitate. [Cf. lat. probitas, fr. probité]. substantiv femininprobitate
PROBITÁTE s. f. cinste; integritate, onestitate. (< fr. probité, lat. probitas) substantiv femininprobitate
*probitáte f. (lat. próbitas, -átis). Onestitate, integritate. substantiv femininprobitate
probitáte s. f., g.-d. art. probitắții substantiv femininprobitate
probitate f. regularitate exactă întru împlinirea datoriilor sociale. substantiv femininprobitate
PROBITÁTE s. f. Cinste, integritate, onestitate. – Din fr. probité, lat. probitas, -atis. substantiv femininprobitate
probitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | probitate | probitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | probități | probității |
plural | — | — |