probatoriu definitie

credit rapid online ifn

PROBATÓRIU, -IE adj. Care este propriu să dovedească ceva. // s.n. Procedură de culegere a probelor în justiție. [Pron. -riu, var. probator, -oare adj. / cf. fr. probatoire]. adjectivprobatoriu

PROBATÓRIU, -IE I. adj. propriu să dovedească ceva; probator. II. s. n. procedură de culegere a probelor în justiție. (< lat. probatorium, fr. probatoire) adjectivprobatoriu

credit rapid online ifn

*probatóriŭ, -ie adj. (lat. probatorius). Care probează. Act probatoriŭ, act pin [!] care se constată capacitatea unuĭ aspirant la un grad universitar. adjectivprobatoriŭ

probatóriu1 [riu pron. riu] adj. m., f. probatórie (-ri-e); pl. m. și f. probatórii adjectivprobatoriu

probatóriu2 [riu pron. riu] s. n., art. probatóriul; pl. probatórii, art. probatóriile (-ri-i-) adjectivprobatoriu

probatoriu a. Jur. propriu a constata: act probatoriu. adjectivprobatoriu

PROBATÓRIU, -IE, probatorii, s. n., adj. 1. S. n. Procedură de culegere a probelor (1) în justiție; totalitatea probelor adunate și prezentate într-un litigiu. 2. Adj. Probator. – Din lat. probatorium. adjectivprobatoriu

Sinonime,declinări si rime ale cuvantuluiprobatoriu

probatoriu  adjectiv masculin feminin
nearticulat articulat nearticulat articulat
nominativ-acuzativ singular probatoriu probatoriul probatorie probatoria
plural probatorii probatoriii probatorii probatoriile
genitiv-dativ singular probatoriu probatoriului probatorii probatoriei
plural probatorii probatoriilor probatorii probatoriilor
Lista de cuvinte: a ă b c d e f g h i î j k l m n o p q r s ș t ț u v w x y z