PRESTIDIGITAȚIÚNE s.f. v. prestidigitație. substantiv femininprestidigitațiune
*prestidigitațiúne f. (fr. prestidigitation, care e dat ca venind d. preste [it. presto, îndemănatic] și lat. digitus, deget, dar în realitate, vine d. it. prestidigitazione, care e o formă stricată din latinu praestigiátio, -ónis, scamatorie, și praestigiari, a face scamatoriĭ, din aceĭașĭ răd. cu prestigiŭ. V. prestigiŭ). Scamatorie. – Și -áție. substantiv femininprestidigitațiune
prestidigitați(un)e f. arta prestidigitatorului. substantiv femininprestidigitațiune
prestidigitațiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | prestidigitațiune | prestidigitațiunea |
plural | prestidigitațiuni | prestidigitațiunile | |
genitiv-dativ | singular | prestidigitațiuni | prestidigitațiunii |
plural | prestidigitațiuni | prestidigitațiunilor |