PREDILECȚIÚNE s.f. v. predilecție. substantiv femininpredilecțiune
*predilecțiúne f. (lat. praediléctio, -ónis). Preferență [!], ĭubire particulară: a avea predilecțiune pentru muzică. – Și -écție. substantiv femininpredilecțiune
predilecți(un)e f. preferință de iubire. substantiv femininpredilecțiune
predilecțiune | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | predilecțiune | predilecțiunea |
plural | predilecțiuni | predilecțiunile | |
genitiv-dativ | singular | predilecțiuni | predilecțiunii |
plural | predilecțiuni | predilecțiunilor |