ponegiriza | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)ponegiriza | ponegirizare | ponegirizat | ponegirizând | singular | plural | ||
ponegirizând | ponegirizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | ponegirizez | (să)ponegirizez | ponegirizam | ponegirizai | ponegirizasem | |
a II-a (tu) | ponegirizezi | (să)ponegirizezi | ponegirizai | ponegirizași | ponegirizaseși | ||
a III-a (el, ea) | ponegirizează | (să)ponegirizai | ponegiriza | ponegiriză | ponegirizase | ||
plural | I (noi) | ponegirizăm | (să)ponegirizăm | ponegirizam | ponegirizarăm | ponegirizaserăm | |
a II-a (voi) | ponegirizați | (să)ponegirizați | ponegirizați | ponegirizarăți | ponegirizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | ponegirizează | (să)ponegirizeze | ponegirizau | ponegirizară | ponegirizaseră |