POLITONALÍSM s.n. Politonalitate. [< politonal + -ism]. substantiv neutrupolitonalism
POLITONALÍSM s. n. politonalitate. (< fr. polytonalisme) substantiv neutrupolitonalism
politonalísm s. n. substantiv neutrupolitonalism
POLITONALÍSM s. n. Combinație simultană de elemente melodice care aparțin unor tonalități diferite; politonalitate. – Din fr. polytonalisme. substantiv neutrupolitonalism
politonalism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | politonalism | politonalismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | politonalism | politonalismului |
plural | — | — |