POLIGENÍE s.f. Poligenism. [Gen. -iei. / < fr. polygénie]. substantiv femininpoligenie
poligeníe (rar) s. f., art. poligenía, g.-d. poligeníi, art. poligeníei substantiv femininpoligenie
POLIGENÍE s. f. (Rar) Poligenism. – Din fr. polygénie. substantiv femininpoligenie
poligenie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | poligenie | poligenia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | poligenii | poligeniei |
plural | — | — |