pocnitúră f., pl. ĭ (d. pocnesc). Rezultatu pocniriĭ, pocnet: pocniturĭ de obuze, de puștĭ, de cĭocane, de bice. substantiv femininpocnitură
POCNITÚRĂ, pocnituri, s. f. Pocnet. [Var.: pocănitúră s. f.] -Pocni + suf. -tură. substantiv femininpocnitură
pocnitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | pocnitură | pocnitura |
plural | pocnituri | pocniturile | |
genitiv-dativ | singular | pocnituri | pocniturii |
plural | pocnituri | pocniturilor |