PLANIMÉTRIC, -Ă adj. Privitor la planimetrie. [< fr. planimétrique]. adjectivplanimetric
planimétric (-me-tric) adj. m., pl. planimétrici; f. planimétrică, pl. planimétrice adjectivplanimetric
PLANIMÉTRIC, -Ă, planimetria, -ce, adj. Care ține de planimetrie, privitor la planimetrie. – Din fr. planimétrique. adjectivplanimetric
planimetric adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | planimetric | planimetricul | planimetrică | planimetrica |
plural | planimetrici | planimetricii | planimetrice | planimetricele | |
genitiv-dativ | singular | planimetric | planimetricului | planimetrice | planimetricei |
plural | planimetrici | planimetricilor | planimetrice | planimetricelor |