PLACENTÓM s.n. (Med.) Tumoare derivând din placentă. [Pl. -oame. / < fr. placentome]. substantiv neutruplacentom
placentom substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | placentom | placentomul |
plural | placentoame | placentoamele | |
genitiv-dativ | singular | placentom | placentomului |
plural | placentoame | placentoamelor |