PIROLÁTRU s.m. (Liv.) Adorator al focului. [< fr. pyrolâtre]. substantiv masculin și femininpirolatru
PIROLÁTRU, -Ă s. m. f. adorator al focului. (< fr. pyrolâtre) substantiv masculin și femininpirolatru
pirolatru substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | pirolatru | pirolatrul | pirolatră | pirolatra |
plural | pirolatri | pirolatrii | pirolatre | pirolatrele | |
genitiv-dativ | singular | pirolatru | pirolatrului | pirolatre | pirolatrei |
plural | pirolatri | pirolatrilor | pirolatre | pirolatrelor |