PINDARIZÁ vb. intr. a imita stilul pindaric; a practica un lirism pretențios. (< fr. pindariser) verbpindariza
pindariza verb | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)pindariza | pindarizare | pindarizat | pindarizând | singular | plural | ||
pindarizând | pindarizați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | pindarizez | (să)pindarizez | pindarizam | pindarizai | pindarizasem | |
a II-a (tu) | pindarizezi | (să)pindarizezi | pindarizai | pindarizași | pindarizaseși | ||
a III-a (el, ea) | pindarizează | (să)pindarizai | pindariza | pindariză | pindarizase | ||
plural | I (noi) | pindarizăm | (să)pindarizăm | pindarizam | pindarizarăm | pindarizaserăm | |
a II-a (voi) | pindarizați | (să)pindarizați | pindarizați | pindarizarăți | pindarizaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | pindarizează | (să)pindarizeze | pindarizau | pindarizară | pindarizaseră |