osós, -oásă adj. (d. os; lat. ossuosus). Care e de natura osuluĭ: substanță osoasă). Cĭolănos, care are oase marĭ: față osoasă. adjectivosos
osos a. 1. de natura oaselor: substanță osoasă; 2. cu oase mari: față osoasă. [Lat. OSSUOSUS]. adjectivosos
OSÓS, OSOÁSĂ, osoși, osoase, adj. 1. Privitor la oase, de oase; asemănător cu oasele. ◊ Sistem osos = totalitatea oaselor din organismul vertebratelor; schelet. 2. Cu oase mari, ieșite în relief; ciolănos; p. ext. uscățiv, slab. – Os + suf. -os. adjectivosos
osos adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | osos | ososul | osoasă | osoasa |
plural | osoși | osoșii | osoase | osoasele | |
genitiv-dativ | singular | osos | ososului | osoase | osoasei |
plural | osoși | osoșilor | osoase | osoaselor |