OSEMÍNTE s.n.pl. Oase de om sau de animal mort. [După fr. ossements, lat. ossamenta]. substantiv neutruoseminte
OSEMÍNTE s. n. pl. oase descărnate ale unei ființe moarte. (< fr. ossements) substantiv neutruoseminte
*osămínte n., pl. (lat. ossamenta n. pl.). Oase rămase din scheletele oamenilor saŭ animalelor: asăminte din timpurile preistorice. – Greșit scris oseminte (fr. ossements). substantiv neutruosăminte
*oseminte, V. osăminte. substantiv neutruoseminte
osemínte s. n. pl. substantiv neutruoseminte
oseminte n. pl. 1. oase de mort; 2. fig. rămășițe muritoare. [Lat. OSSAMENTA]. substantiv neutruoseminte
OSEMÍNTE s. n. pl. Oasele uscate și descărnate ale unei ființe moarte. – Din fr. ossements, lat. ossamenta. substantiv neutruoseminte
oseminte substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | oseminte | osemintele |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | oseminte | osemintelor |
plural | — | — |