ORIENTALÍSM s.n. 1. Ceea ce caracterizează popoarele orientale; felul de viață, caracterul, obiceiurile orientalilor. ♦ (Rar) Orientalistică. [Cf. fr. orientalisme]. substantiv neutruorientalism
ORIENTALÍSM s. n. ceea ce caracterizează pe orientali; felul de viață, caracterul, moravurile orientalilor. ◊ gust pentru lucrurile din Orient. (< fr. orientalisme) substantiv neutruorientalism
*orientalízm n., pl. e (d. oriental). Studiu limbilor, istoriiĭ, obiceĭurilor popoarelor din Orient. Gustu lucrurilor din Orient. Fig. Purtare de oriental, tembelîc. substantiv neutruorientalizm
orientalísm (-ri-en-) s. n. substantiv neutruorientalism
orientalism n. totalitatea cunoștințelor relative la datinile, istoria și limbile orientale. substantiv neutruorientalism
ORIENTALÍSM s. n. Ceea ce caracterizează pe orientali, moravurile, felul de a fi al orientalilor. ♦ (Rar) Ceea ce se referă la Orient și la orientali. ♦ (Rar) Orientalistică. [Pr.: -ri-en-] – Din fr. orientalisme. substantiv neutruorientalism
orientalism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | orientalism | orientalismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | orientalism | orientalismului |
plural | — | — |