orbíe (pop.) s. f., art. orbía, g.-d. orbíi, art. orbíei substantiv femininorbie
ORBÍE s. f. (Pop.) Starea celui orb2 (1), lipsa vederii. ♦ Fig. Inconștiență, orbire. – Orb2 + suf. -ie. substantiv femininorbie
orbie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | orbie | orbia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | orbii | orbiei |
plural | — | — |