OMOGENIZÁ vb. I. tr. A face omogen; a uniformiza. [Var. omogeneiza vb. I. / cf. fr. homogénéiser]. adjectivomogeniza
OMOGENIZÁ vb. I. tr. A face omogen; a uniformiza. [Var. omogeneiza vb. I. / cf. fr. homogénéiser]. verb tranzitivomogeniza
OMOGENIZÁ vb. tr. a face omogen; (p. est.) a egaliza, a uniformiza. (după fr. homogénéiser) verb tranzitivomogeniza
omogenizá (a ~) vb., ind. prez. 3 omogenizeáză verb tranzitivomogeniza
OMOGENIZÁ, omogenizez, vb. I. Tranz. A face (să fie) omogen, a aduce în stare de omogenitate; p. ext. a egaliza, a uniformiza. [Var.: omogeneizá vb. I] – Omogen + suf. -iza. Cf. fr. homogénéiser. verb tranzitivomogeniza
omogenizat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | omogenizat | omogenizatul | omogenizată | omogenizata |
plural | omogenizați | omogenizații | omogenizate | omogenizatele | |
genitiv-dativ | singular | omogenizat | omogenizatului | omogenizate | omogenizatei |
plural | omogenizați | omogenizaților | omogenizate | omogenizatelor |