ocolitúră f., pl. ĭ. Merg în ocol: a ajuns după multe ocoliturĭ. substantiv femininocolitură
ocolitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ocolitură | ocolitura |
plural | ocolituri | ocoliturile | |
genitiv-dativ | singular | ocolituri | ocoliturii |
plural | ocolituri | ocoliturilor |