ocneáncă s. f., g.-d. art. ocnéncei; pl. ocnénce substantiv femininocneancă
ocneancă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ocneancă | ocneanca |
plural | ocnence | ocnencele | |
genitiv-dativ | singular | ocnence | ocnencei |
plural | ocnence | ocnencelor |