ochitúră s. f., g.-d. art. ochitúrii; pl. ochitúri substantiv femininochitură
OCHITÚRĂ, ochituri, s. f. Privire, căutătură din ochi1. – Ochi2 + suf. -tură. substantiv femininochitură
ochitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ochitură | ochitura |
plural | ochituri | ochiturile | |
genitiv-dativ | singular | ochituri | ochiturii |
plural | ochituri | ochiturilor |