OCCITÁN, -Ă adj., s. m. f. (locuitor) din Occitania (sudul Franței). ◊ (s. n.) ansamblu de dialecte vorbite de occitani. ◊ (s. f.) vechea limbă provesală sau limba trubadurilor. (< fr. occitan) adjectivoccitan
occitan adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | occitan | occitanul | occitană | occitana |
plural | occitani | occitanii | occitane | occitanele | |
genitiv-dativ | singular | occitan | occitanului | occitane | occitanei |
plural | occitani | occitanilor | occitane | occitanelor |