ocaiánic (ocaiánică), adj. – Mizer, nenorocit. Sl. okajaniniku (Tiktin). Sec. XVII, înv. adjectivocaianic
ocaĭánic, -ă adj. (vsl. okaĭanĭnikŭ. V. caĭnic). Vechĭ. Nenorocit, de plîns. – Scris și ocaánic. adjectivocaĭanic
ocaianic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | ocaianic | ocaianicul | ocaianică | ocaianica |
plural | ocaianici | ocaianicii | ocaianice | ocaianicele | |
genitiv-dativ | singular | ocaianic | ocaianicului | ocaianice | ocaianicei |
plural | ocaianici | ocaianicilor | ocaianice | ocaianicelor |