OBTUZIÚNE s.f. (Rar) Obtuzitate. [Pron. -zi-u-. / cf. fr. obtusion]. substantiv femininobtuziune
OBTUZIÚNE, obtuziuni, s. f. (Rar) Obtuzitate. [Pr.: -zi-u-] – Din fr. obtusion. substantiv femininobtuziune
obtuziune substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obtuziune | obtuziunea |
plural | obtuziuni | obtuziunile | |
genitiv-dativ | singular | obtuziuni | obtuziunii |
plural | obtuziuni | obtuziunilor |