OBTURÁNT, -Ă adj. Care obturează. [Cf. fr. obturant]. adjectivobturant
| obturant adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | obturant | obturantul | obturantă | obturanta |
| plural | obturanți | obturanții | obturante | obturantele | |
| genitiv-dativ | singular | obturant | obturantului | obturante | obturantei |
| plural | obturanți | obturanților | obturante | obturantelor | |