OBSESÍV, -Ă adj. Referitor la obsesii, cu caracter de obsesie; obsesional. // adv. Obsedant. [Cf. fr. obsessif]. adjectivobsesiv
obsesív adj. m., pl. obsesívi; f. obsesívă, pl. obsesíve adjectivobsesiv
OBSESÍV, -Ă, obsesivi, -e, adj. Care ține de obsesie, privitor la obsesie, de obsesie. ♦ (Adverbial) Ca o obsesie; obsedant. – Din obsesie. Cf. fr. obsessif. adjectivobsesiv
obsesiv adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | obsesiv | obsesivul | obsesivă | obsesiva |
plural | obsesivi | obsesivii | obsesive | obsesivele | |
genitiv-dativ | singular | obsesiv | obsesivului | obsesive | obsesivei |
plural | obsesivi | obsesivilor | obsesive | obsesivelor |