OBSERVATÍV, -Ă adj. De observare. [Cf. it. observativo]. adjectivobservativ
observativ adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | observativ | observativul | observativă | observativa |
plural | observativi | observativii | observative | observativele | |
genitiv-dativ | singular | observativ | observativului | observative | observativei |
plural | observativi | observativilor | observative | observativelor |