OBSCURIZÁT, -Ă, obscurizați, -te, adj. Care a devenit obscur; obscurat. – V. obscur. adjectivobscurizat
OBSCURIZÁ vb. I. tr. A face obscur; a obscura, a camufla. [Cf. fr. obscurcir]. verb tranzitivobscuriza
OBSCURIZÁ vb. tr., refl. a (se) face obscur. (< obscur + -iza) verb tranzitivobscuriza
OBSCURIZÁ, obscurizez, vb. I. Tranz. și refl. (Rar) A (se) face obscur. – Obscur + suf. -iza, verb tranzitivobscuriza
| obscurizat adjectiv | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | obscurizat | obscurizatul | obscurizată | obscurizata |
| plural | obscurizați | obscurizații | obscurizate | obscurizatele | |
| genitiv-dativ | singular | obscurizat | obscurizatului | obscurizate | obscurizatei |
| plural | obscurizați | obscurizaților | obscurizate | obscurizatelor | |