obrintitúră (pop.) (o-brin-) s. f., g.-d. art. obrintitúrii; pl. obrintitúri substantiv femininobrintitură
OBRINTITÚRĂ, obrintituri, s. f. (Pop.) Obrinteală. – Obrinti + suf. -tură. substantiv femininobrintitură
obrintitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obrintitură | obrintitura |
plural | obrintituri | obrintiturile | |
genitiv-dativ | singular | obrintituri | obrintiturii |
plural | obrintituri | obrintiturilor |