obrăznicătúră f., pl. ĭ. Fam. Copil obraznic. substantiv femininobrăznicătură
obrăznicătúră (o-brăz-) s. f., g.-d. art. obrăznicătúrii; pl. obrăznicătúri substantiv femininobrăznicătură
OBRĂZNICĂTÚRĂ, obrăznicături, s. f. Ființă obraznică. – Obraznic + suf. -ătură. substantiv femininobrăznicătură
obrăznicătură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obrăznicătură | obrăznicătura |
plural | obrăznicături | obrăznicăturile | |
genitiv-dativ | singular | obrăznicături | obrăznicăturii |
plural | obrăznicături | obrăznicăturilor |