obrazíre f. (după vsl. voobraženiĭe. V. obraz). Vechĭ. Prototip. temporarobrazire
obrăzire | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obrăzire | obrăzirea |
plural | obrăziri | obrăzirile | |
genitiv-dativ | singular | obrăziri | obrăzirii |
plural | obrăziri | obrăzirilor |