OBRÂNTEÁLĂ s. f. v. obrinteală. substantiv femininobrânteală
obrânteală | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obrânteală | obrânteala |
plural | obrânteli | obrântelile | |
genitiv-dativ | singular | obrânteli | obrântelii |
plural | obrânteli | obrântelilor |