OBLOMOVÍSM s.n. Atitudine de apatie, spirit de stagnare. [< Oblomov – eroul romanului scriitorului rus I. A. Goncearov + -ism, după rus. oblomovșcina]. substantiv neutruoblomovism
OBLOMOVÍSM s. n. inactivitate generată de incapacitatea de a face efort, atitudine de apatie; spirit de stagnare. (după rus. oblomovșeina) substantiv neutruoblomovism
OBLOMOVÍSM s. n. Atitudine de apatie; spirit de stagnare. – Oblomov (n. pr.) + suf. -ism. substantiv neutruoblomovism
oblomovism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | oblomovism | oblomovismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | oblomovism | oblomovismului |
plural | — | — |