OBLIGÁNT, -Ă adj. îndatoritor, amabil, binevoitor. (< fr. obligeant) adjectivobligant
OBLIGÁNȚĂ s. f. amabilitate, bunăvoință. (< fr. obligeance) substantiv femininobliganță
obliganță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obliganță | obliganța |
plural | obliganțe | obliganțele | |
genitiv-dativ | singular | obliganțe | obliganței |
plural | obliganțe | obliganțelor |