obijduitór (înv.) (-du-i-) s. m., pl. obijduitóri substantiv masculin și femininobijduitor
OBIJDUITÓR, -OÁRE, obijduitori, -oare, s. m. și f. (Înv.) Asupritor, împilător. [Pr.: -du-i-] – Obijdui + suf. -tor. substantiv masculin și femininobijduitor
obijduitoáre (înv.) (-du-i-) s. f., g.-d. art. obijduitoárei; pl. obijduitoáre substantiv masculin și femininobijduitoare
| obijduitor substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
| nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
| nominativ-acuzativ | singular | obijduitor | obijduitorul | obijduitoare | obijduitoarea |
| plural | obijduitori | obijduitorii | obijduitoare | obijduitoarele | |
| genitiv-dativ | singular | obijduitor | obijduitorului | obijduitoare | obijduitoarei |
| plural | obijduitori | obijduitorilor | obijduitoare | obijduitoarelor | |