OBIECTIVIZÁ vb. I. refl. (Rar) A căpăta un caracter obiectiv. [P.i. 3 -zează. / < obiectiv + -iza]. verbobiectiviza
OBIECTIVIZÁ vb. refl. a se obiectiva (II). (< engl. obiectivize) verbobiectiviza
OBIECTIVIZÁ, pers. 3 obiectivizează, vb. I. Refl. (Rar) A căpăta un caracter obiectiv. – Obiectiv + suf. -iza. verbobiectiviza
obiectivizat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | obiectivizat | obiectivizatul | obiectivizată | obiectivizata |
plural | obiectivizați | obiectivizații | obiectivizate | obiectivizatele | |
genitiv-dativ | singular | obiectivizat | obiectivizatului | obiectivizate | obiectivizatei |
plural | obiectivizați | obiectivizaților | obiectivizate | obiectivizatelor |