OBIECTIVITÁTE s.f. 1. Caracterul a ceea ce este obiectiv (1). ♦ Nepărtinire, imparțialitate. 2. (Fil.) Categorie a teoriei cunoașterii care desemnează valoarea și adecvarea cunoștințelor la obiectul lor. [Cf. fr. objectivité]. substantiv femininobiectivitate
OBIECTIVITÁTE s. f. 1. caracterul a ceea ce este obiectiv (I,1 ). ◊ nepărtinire, imparțialitate. 2. (fil.) categorie a teoriei cunoașterii, valoarea și adecvarea cunoștințelor la obiectul lor. (< fr. objectivité) substantiv femininobiectivitate
*obĭectivitáte f. (d. obĭectiv). Calitatea de a fi obĭectiv: obĭectivitatea uneĭ judecățĭ, unuĭ judecător. substantiv femininobĭectivitate
obiectivitate f. 1. calitatea celor obiective; 2. existența obiectelor în afară de noi. substantiv femininobiectivitate
OBIECTIVITÁTE s. f. 1. Însușirea a ceea ce este obiectiv (I 1). 2. Nepărtinire, imparțialitate. – Din fr. objectivité (după obiectiv). substantiv femininobiectivitate
obiectivitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obiectivitate | obiectivitatea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | obiectivități | obiectivității |
plural | — | — |