OBIECTIVÍSM s.n. Falsă obiectivitate prin care unii ideologi își maschează poziția de clasă în teoriile lor; prezentare a unor idei, a unor teorii fără a lua față de ele o atitudine critică. [Cf. rus. obiektivizm, fr. objectivisme]. substantiv neutruobiectivism
OBIECTIVÍSM s. n. atitudine de falsă obiectivitate. (< germ. Objektivismus, rus. obiektivizm) substantiv neutruobiectivism
obiectivísm (-biec-) s. n. substantiv neutruobiectivism
OBIECTIVÍSM s. n. 1. Doctrină susținând capacitatea intelectului uman de a ajunge la o cunoaștere sigură, controlabilă în opoziție cu scepticismul și relativismul. 2. (Ieșit din uz) Obiectivitate (2). – Obiectiv + suf. -ism. Cf. germ. Objektivismus, rus. obĭektivizm. substantiv neutruobiectivism
obiectivism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | obiectivism | obiectivismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | obiectivism | obiectivismului |
plural | — | — |