obicéĭnic, -ă adj. (pol. obyczajny). Cant. Moral. adjectivobiceĭnic
obiceinic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | obiceinic | obiceinicul | obiceinică | obiceinica |
plural | obiceinici | obiceinicii | obiceinice | obiceinicele | |
genitiv-dativ | singular | obiceinic | obiceinicului | obiceinice | obiceinicei |
plural | obiceinici | obiceinicilor | obiceinice | obiceinicelor |