*orfán, -ă adj. și s. (vgr. orphanós [și orphós], ngr. orfanós; lat. órphanus, [de unde] mrom. oarfăn; it. órfano, fr. orphelin [îld. orfenin, vfr. orfene], sp. huérfano, pg. orfâo. V. orb). Care n´are părințĭ orĭ are numaĭ tată saŭ numaĭ mamă: copil orfan, un orfan. temporarorfan