NOVATÓRIU, -IE adj. (Liv.) Referitor la novație. [< fr. novatoire]. adjectivnovatoriu
novatoriu adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | novatoriu | novatoriul | novatorie | novatoria |
plural | novatorii | novatoriii | novatorii | novatoriile | |
genitiv-dativ | singular | novatoriu | novatoriului | novatorii | novatoriei |
plural | novatorii | novatoriilor | novatorii | novatoriilor |