NORMOTÍP s. n. tip structurat normal, sănătos, echilibrat. (< fr. normotype) substantiv neutrunormotip
normotip substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | normotip | normotipul |
plural | normotipuri | normotipurile | |
genitiv-dativ | singular | normotip | normotipului |
plural | normotipuri | normotipurilor |