NONCONFORMÍSM s.n. Abatere conștientă de la regulile în uz, tendința de a nu accepta moravurile, mentalitatea, tradițiile unui anumit mediu. [< fr. non-conformisme]. substantiv neutrunonconformism
NONCONFORMÍSM s. n. abatere conștientă de la regulile în uz, tendința de a nu accepta moravurile, mentalitatea, tradițiile unui anumit mediu; anticonformism. (< fr. non-conformisme) substantiv neutrunonconformism
nonconformísm s. n. substantiv neutrunonconformism
NONCONFORMÍSM s. n. Atitudine de respingere a tradițiilor, a modelelor de activitate și de gândire proprii unui grup social; neconformism. – Din fr. non-conformisme. substantiv neutrunonconformism
nonconformism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nonconformism | nonconformismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | nonconformism | nonconformismului |
plural | — | — |