nestidínță f., pl. e (d. se stidi, după vsl. nestydĭeniĭe). Vechĭ. Nerușinare. substantiv femininnestidință
nestidință | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nestidință | nestidința |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | nestidințe | nestidinței |
plural | — | — |