nemțoicúță (fam.) s. f., g.-d. art. nemțoicúței; pl. nemțoicúțe substantiv femininnemțoicuță
NEMȚOICÚȚĂ, nemțoicuțe, s. f. 1. (Fam.) Diminutiv al lui nemțoaică. 2. (Bot.; reg.) Condurul-doamnei. – Nemțoaică + suf. -uță. substantiv femininnemțoicuță
nemțoicuță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nemțoicuță | nemțoicuța |
plural | nemțoicuțe | nemțoicuțele | |
genitiv-dativ | singular | nemțoicuțe | nemțoicuței |
plural | nemțoicuțe | nemțoicuțelor |