nemét n., pl. e (d. neam). Rar. Neam, șir de neamurĭ: cu tot nemetu lor (Od.) – Acc. probabil ca'n pomét, tineret, nu ca'n túnet. Dar cp. și cu oámet. substantiv neutru nemet
nemét (neam) (înv.) s. n., pl. neméturi substantiv neutru nemet
nèmet n. (ironic) neam: îl prindem cu tot nemetul OD. substantiv neutru nèmet
NEMÉT, nemeturi, s. n. (Înv.; colectiv) Totalitatea neamurilor cuiva; rade. – Neam + suf. -et. substantiv neutru nemet
nemet substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | nemet | nemetul |
plural | nemeturi | nemeturile | |
genitiv-dativ | singular | nemet | nemetului |
plural | nemeturi | nemeturilor |