NECONCEPÚT, -Ă, neconcepuți, -te, adj. v. CONCEPE (2). A-și face o idee despre ceva; a pricepe, a înțelege. ◊ Loc. adv. De neconceput = de neînțeles, de neimaginat; imposibil. – [DEX '98] adjectivneconceput
neconceput adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | neconceput | neconceputul | neconcepută | neconceputa |
plural | neconcepuți | neconcepuții | neconcepute | neconceputele | |
genitiv-dativ | singular | neconceput | neconceputului | neconcepute | neconceputei |
plural | neconcepuți | neconcepuților | neconcepute | neconceputelor |