necinstitór (înv.) adj. m., pl. necinstitóri; f. sg. și pl. necinstitoáre adjectivnecinstitor
NECINSTITÓR, -OÁRE, necinstitori, -oare, adj. (Înv.) Care necinstește; dezonorant, infamant. – Necinsti + suf. -tor. adjectivnecinstitor
necinstitor adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | necinstitor | necinstitorul | necinstitoare | necinstitoarea |
plural | necinstitori | necinstitorii | necinstitoare | necinstitoarele | |
genitiv-dativ | singular | necinstitor | necinstitorului | necinstitoare | necinstitoarei |
plural | necinstitori | necinstitorilor | necinstitoare | necinstitoarelor |