necínste f. Dezonoare. Oprobiŭ. Neonestitate. substantiv femininnecinste
necinste f. dezonoare. substantiv femininnecinste
NECÍNSTE s. f. Lipsă de cinste, de probitate; ocară, insultă; rușine, dezonorare. – Pref. ne- + cinste. substantiv femininnecinste
necinste substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | necinste | necinstea |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | necinste | necinstei |
plural | — | — |