neîntemeiát adj. m., pl. neîntemeiáți; f. neîntemeiátă, pl. neîntemeiáte adjectiv neîntemeiat
neîntemeiat a. fără temeiu: acuzări neîntemeiate. adjectiv neîntemeiat
NEÎNTEMEIÁT, -Ă, neîntemeiați, -te, adj. Care nu este bine argumentat, justificat; fără temei. – Pref. ne- + întemeiat. adjectiv neîntemeiat
neîntemeiat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | neîntemeiat | neîntemeiatul | neîntemeiată | neîntemeiata |
plural | neîntemeiați | neîntemeiații | neîntemeiate | neîntemeiatele | |
genitiv-dativ | singular | neîntemeiat | neîntemeiatului | neîntemeiate | neîntemeiatei |
plural | neîntemeiați | neîntemeiaților | neîntemeiate | neîntemeiatelor |